Inicio

singular plural
-ει -ουσι(ν)
Ὁ δεσπότης τὸ ἄροτον φέρει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος τὸ ἄροτρον φέρουσιν
No utilices los acentos en tus respuestas
1. Ὁ δεσπότης χαίρει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος χαίρ 2. Ὁ δεσπότης στενάζει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος στενάζ 3. Ὁ δεσπότης τὸν ἀγρὸν σκάπτει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος τὸν ἀγρὸν 4. Ὁ δεσπότης τὸν λίθον αἴρει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος τὸν λίθον 5. Ὁ δεσπότης τοὺς βοῦς εἰσάγει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος τοὺς βοῦς 6. Ὁ δεσπότης τοὺς βοῦς ἐλαύνει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος τοὺς βοῦς 7. Ὁ δεσπότης ἐκ τοῦ οἴκου ἐκβαίνει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος ἐκ τοῦ οἴκου 8. Ὁ δεσπότης ἐν τῷ οἴκῳ καθεύδει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος ἐν τῷ οἴκῳ 9. Ὁ δεσπότης λέγει˙«ὦ Ζεῦ, χαλεπός ἐστιν ὁ βίος.» → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος ˙«ὦ Ζεῦ, χαλεπός ἐστιν ὁ βίος.» 10. Ὁ δεσπότης ὑπὸ τῷ δένδρῳ καθίζει. → Ὁ δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος ὑπὸ τῷ δένδρῳ |
![]() |

singular plural
-ε -ετε
«Ὦ δοῦλε, λάμβανε τὸ ἄροτρον.» → «Ὦ δοῦλοι, λαμβάνετε τὸ ἄροτρον.»
1. «Ὦ δοῦλε, φέρε τὸ ἄροτρον.» → «Ὦ δοῦλοι, τὸ ἄροτρον.»
2. «Ὦ δοῦλε, συλλάμβανε.» → Ὦ δοῦλοι,
3. «Ὦ δοῦλε, σκάπτε τὸν ἀγρόν.» → Ὦ δοῦλοι, τὸν ἀγρόν
4. «Ὦ δοῦλε, αἶρε τὸν λίθον.» → Ὦ δοῦλοι, τὸν λίθον
5. «Ὦ δοῦλε, πρὸς τὸν οἶκον βάδιζε.» → Ὦ δοῦλοι, πρὸς τὸν οἶκον
6. «Ὦ δοῦλε, ἐν τῷ οἴκῳ ἡσύχαζε.» → Ὦ δοῦλοι, ἐν τῷ οἴκῳ
7. «Ὦ δοῦλε, λέγε.» → Ὦ δοῦλοι,
8. «Ὦ δοῦλε, σπεύδε πρὸς τὸν ἀγρόν.» → Ὦ δοῦλοι, πρὸς τὸν ἀγρόν
9. «Ὦ δοῦλε, μένε ἐν τῷ ἀγρῷ.» → Ὦ δοῦλοι, ἐν τῷ ἀγρῷ

αἴτιος
ἅμα
δυνατός
ἐμποδίζω
καταβάλλω
μόλις
πίπτω
προσχωρῶ
σπείρω
φησίν
No utilices los acentos en tus respuestas
1. Λίθος μέγας τὸ ἄροτρον . (estorba)
2. Ὁ δοῦλος πταίει καὶ τὸν λίθον. (deja caer)
3. Βραδέως οὐδὲ συλλαμβάνει. (avanza)
4. Ὁ δὲ λίθος πρὸς τὸν τοῦ Δικαιοπόλιδος πόδα. (cae)
5. τὸ σπέρμα ὁ δοῦλος. (esparce)
6. «Διὰ τί οὕτω χαλεπὸς εἶ, ὦ δέσποτα;» . (dice)
7. «Οὐ γὰρ εἰμι ἐγώ˙ μέγας γάρ ἐστιν ὁ λίθος.» (culpable)
8. Οὐ ἐστιν αἴρειν τὸν λίθον. (posible)
9. οὖν ὅ τε δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος αἴρουσι τὸν λίθον. (juntos)
10. Αἴρουσι τὸν λίθον καὶ ἐκφέρουσιν αὐτὸν ἐκ τοῦ ἀγροῦ. (a duras penas)

λέγω → λέγε
σπείρω → σπεῖρε
προσάπτω → πρόσαπτε
πονῶ → πόνει
1. «Ὦ δοῦλε, τοὺς λίθους.» (ἐκφέρω)
2. «Ὦ παῖ, .» (συλλαμβάνω)
3. «Ὦ πάτερ, πρὸς τὸν οἶκον .» (βαδίζω)
4. «Ὦ δοῦλε, τὸ σπέρμα .» (σπείρω)
5. «Ὦ παῖ, τὸν ἀγρόν.» (σκάπτω)
6. «Ὦ πάτερ, ἐν τῷ ἀγρῷ.» (μένω)
7. «Ὦ δοῦλε, μὴ .» (φλυαρῶ)
8. «Ὦ παῖ, τὸν λίθον.» (αἴρω)
9. «Ὦ πάτερ, ἐν τῷ οἴκῳ .» (ἡσυχάζω)
10. «Ὦ δοῦλε, .» (πονῶ)
11. «Ὦ παῖ, πρὸς τὸν ἀγρόν.» (σπεύδω)

δεῖπνον
δειπνῶ
λείπω
λύω
μετὰ
παῖς
τοσούτους
υἱός
1. Ὁ Φίλιππός ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλιδος . (hijo)
2. Ὁ Φίλιππος φέρει τὸ πρὸς τὸν πατέρα. (almuerzo)
3. Ὁ Φίλιππος ἐστι μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος. (niño)
4. Ὁ οὖν Δικαιόπολις τὸ ἄροτρον καὶ τὸν δοῦλον καλεῖ. (deja)
5. Ἅμα γὰρ ὁ δοῦλος καὶ ὁ αὐτουργός. (almuerzan)
6. «Οὐ δυνατόν ἐστι λίθους ἐκφέρειν,» φησίν. (tantos)
7. Οὐκέτι πονοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ τοὺς βοῦς . (desatan)
8. δὲ τὸ πόνον πρὸς τὸν οἶκον βραδέως βαδίζουσιν. (después de)

μηκέτι con imperativo
οὐκέτι con indicativo
1. « πόνει, ὦ αὐτουργέ.» ὁ αὐτουργὸς πονεῖ.
2. «Ὦ παῖ, συλλάμβανε.» ὁ παῖς συλλαμβάνει.
3. Ὁ δοῦλος σκάπτει. « σκάπτε, ὦ δοῦλε.»
4. «Ὦ πάτερ, ἡσύχαζε.» ὁ πατὴρ ἡσυχάζει.
5. « φλυάρει, ὦ δοῦλε.» ὁ δοῦλος φλυαρεῖ.
6. Ὁ δοῦλος σπείρει. «ὦ δοῦλε, σπεῖρε.»

μέλλω + infinitivo
Indicativo Infinitivo
λέγω λέγειν
αἴρω, δρέπω, ἐξετάζω, προσάπτω, φέρω
No utilices los acentos en tus respuestas
1. Ὁ παῖς τε καὶ ὁ πατὴρ μέλλουσι τοὺς ἀργοὺς γεωργοὺς.
2. Ὁ Δικαιόπολις μέλλει τοὺς βοῦς.
3. Ὁ παῖς μέλλει τὸ δεῖπνον
4. Μέλλω τὰς ἐλαίας.
5. Ὁ δοῦλος μέλλει τοὺς λίθους

Singular Plural
N ὁ γεωργός οἱ γεωργοί
Ac τὸν γεωργόν τοὺς γεωργούς
G τοῦ γεωργοῦ τῶν γεωργῶν
D τῷ γεωργῷ τοῖς γεωργοῖς
1. Ὁ δοῦλος ἐστὶν ἀργός. → Οἱ εἰσιν .
2. Ὁ αὐτουργὸς λαμβάνει τὸν λίθον. → Οἱ λαμβάνουσιν τοὺς .
3. Ὁ αὐτουργὸς καλεῖ τὸν δοῦλον. → Οἱ καλοῦσιν τοὺς .
4. Ὁ δοῦλος βλέπει πρὸς τὸν λίθον. → Οἱ βλέπουσιν πρὸς τοὺς .
5. Ὁ αὐτουργὸς αἴρει τὸν λίθον ἐκ τοῦ ἀγροῦ. → Οἱ αἴρουσι τοὺς ἐκ τῶν .
6. Ὁ βίος ἐν τῷ ἀγρῷ χαλεπός ἐστιν. → Ὁ βίος ἐν τοῖς χαλεπὸς ἐστιν.

ἄμπελος
γεωργός
δρέπω
ἐλαία
ἐν ᾧ
ἔχω
θεραπεύω
κακός
καρπός
οἶνος
συλλέγω
ὡραῖος
1. δὲ ὁ Δικαιόπολις καὶ ὁ παῖς πρὸς τὸν ἀγρὸν βαδίζουσιν. (mientras)
2. Εἰ δὲ μὴ φυτεύεις ἀμπέλους, οἶνον οὐκ . (tienes)
3. Οἱ δοῦλοι τὰ δένδρα . (cuidan)
4. Ἐκ τῶν δένδρων πολλὰς ἐλαίας . (recojo)
5. Ὁ δὲ καὶ οἱ δοῦλοι μάλα πονοῦσι. (agricultor)
6. Εἰ δὲ μὴ συλλέγεις , ἔλαιον οὐκ ἔχεις. (aceitunas)
7. Εἰ ῥᾳδιουργεῖς καὶ ὑπὸ τοῖς δένδροις καθεύδεις, οὐ λαμβάνεις. (fruto)
8. «Ἐλθέ, ὦ παῖ˙ μέλλω γὰρ τὰς ἐλαίας˙σὺ δὲ συλλάμβανε.» (recolectar)
9. ἐστιν ὁ καρπός. (maduro)
10. Οἱ γεωργοὶ οὐδε σπείρουσιν οὐδὲ λαμβάνουσι σῖτον ἐκ τῶν ἀγρῶν. (malos)
11. καὶ παῖδες ἀληθεῖς. (el vino y los niños dicen la verdad)
12. Ἡ παρέχει τὸν οἶνον. (viña)
Obra colocada bajo licencia Creative Commons Attribution Non-commercial 3.0 License